Tribal Wars 2 - Powrót Plemion

W 2006 roku zadebiutowała niemiecka firma InnoGames. Ich pierwszym tytułem były legendarne już Plemiona. Ta przeglądarkowa gra strategiczna szybko zgromadziła rzeszę fanów na całym świecie. Wielu z nich w dalszym ciągu cieszy się z oryginalnego tytułu. Gra cechuje się bardzo solidną i konkretną budową mechaniczną. Gdy zapowiedziano sequel, wielu zastanawiało się jak można ulepszyć oryginalną formułę. W końcu miałem okazję przyjrzeć się nowej wersji osobiście i chętnie podzielę się swoimi wrażeniami.

Przepiękny konflikt

Tribal Wars 2 wita nas zdumiewającą oprawą graficzną i bardzo klimatycznym utworem muzycznym. Grafika powstała jako montaż zdjęć z dodatkowym liftingiem CG. Dzięki temu wygląda zarazem realistycznie, jak i baśniowo, co bardzo cieszy oczy. Zarazem utwór muzyczny szybko wprawia nas w nastrój, choć osobiście w końcu go wyłączyłem. Jest ich co prawda kilka, ale często trafiałem na ten sam.

Zacząłem opis od oprawy graficznej, ponieważ pierwsza rzuciła mi się w oko, gdy zaczynałem rozgrywkę. Wobec tego wspomnę też o interfejsie. UI w grze jest naprawdę czytelne, dobrze rozmieszczone i wygodne. Bardzo mocno to doceniam. W grach tego typu dobrze wykonany interfejs pozwala zażegnać zapotrzebowanie na samouczki, przyjmując, że gracz posiada jakieś wstępne kompetencje. Mimo tego Tribal Wars 2 i pod tym względem się nie ociągał, choć zaprezentował tutorial obowiązkowy i niemiłosiernie wydłużony. Do tych szczegółów wrócę jednak dopiero za moment.

Tribal Wars 2 jest grą strategiczną czasu rzeczywistego. Podobnie jak w pierwszej odsłonie mimo dobrej oprawy graficznej rozgrywka jest niemal w pełni tekstowa. Mamy budynki odpowiedzialne za produkcję surowców, jednostek oraz dodatkowych wsparć. Nasze jedyne zadanie to podbój cudzych wiosek w celu poszerzenia własnej kolekcji. Nie ma tutaj mowy o żadnym innym stylu rozgrywki, ponieważ gra nie oferuje pola do popisu pod innymi względami. Sami twórcy posegregowali graczy na trzy role, które pozwolę sobie nazwać: agresorów osłabiających siły przeciwnika, ekspresjonistów odbierających kontrolę nad wioskami oraz żółwi, którzy dbają o to aby wioski ich oraz ich sprzymierzeńców nie zostały podbite. Spomiędzy tych ról wybiera się konstruując w wiosce specjalny budynek podzielony na właśnie trzy ekskluzywne warianty. dają one dostęp do bonusów i technologii skierowanych na te style rozgrywki.

Jak wynika z nazwy, Tribal Wars 2 czy też “Plemiona 2” to gra drużynowa. Gracze tworzą gildie, aby planować wspólne podboje. Dzięki temu mają możliwość pokryć swoje braki i odblokować dodatkowe pasywne bonusy. Ten dość suchy opis jest tutaj bardzo istotny. Plemiona są grą, która skupia się tylko i aż na rozgrywce PVP. Ekonomiczna część gry jest bardzo uproszczona, a bitwy to czysta matematyka wewnątrz rozbudowanej gry w kamień, papier i nożyce. Bardzo dużo zależy od decyzji poszczególnych graczy i klanów w starciach między sobą, a jedynym silnikiem napędowym jest chęć do konfliktu. Tylko osoby zainteresowane taką rywalizacją mają w grze czego szukać.

Punkt wstępny

W tym momencie chciałbym wrócić do poradnika. Oryginalne plemiona pamiętam z tego, że były bardzo wymagającą grą na wstępie. Gracze nie wiedzieli czego oczekiwać, a bardziej doświadczeni od nich byli zwykle wszędzie. Tribal Wars 2 zdołał bardzo skutecznie zażegnać ten problem podłużną serią zadań, które nie tylko tłumaczą zasady rozgrywki, ale również w niej szkolą.

Dla bardziej zajadłego gracza jak ja ciągłe instruktaże „rozbuduj dwudziesty raz tartak” mogą być nieco uciążliwe. Jednakże zbyt powolne ulepszanie było częstym problemem początkujących graczy w oryginalnej części gry. Uciążliwość i powtarzalność tych instrukcji nauczy największego laika o ich istotności, nawet jeżeli wydaje się odbierać nam swobodę z rozgrywki. “Jeżeli dostanę dodatkowe surowce w nagrodę za rozbudowę konkretnego budynku, jaką mam agencję nad swoim wyborem?” pytałem się na początku. Zaraz potem przypomniałem sobie jednak: “i tak bym to teraz budował. To strategiczne optimum ”.

W grze wyróżniamy cztery surowce. Trzy z nich: drewno, kamień i glina, to typowy standard. Produkują się z biegiem czasu i robią to szybciej, im bardziej mamy rozbudowaną kopalnię. Czwarty zasób to populacja wyrażana jako racje żywności. Zwyczajnie im większą mamy farmę, tym więcej osób możemy na raz wykarmić. Jest to dość logiczny sposób interpretacji żywności w grze, który o dziwo nie jest tak popularny. Niesie to też z sobą drobne konsekwencje: nieważne czy wojsko stacjonujące w wiosce jest nasze, czy naszego sojusznika. Jedzenia jest tylko tyle, ile jest. Jeżeli potrzebujemy wsparcia, musimy być w stanie je wyżywić.

Dodatkowo w grze istnieje jeszcze tak zwany depozyt zasobów. Jest to menu, z którego możemy raz na kilka do kilkunastu minut odebrać bonusowe zasoby. Jest ich pewien dzienny limit i nagradzają nas one za częstsze zaglądanie do gry. Może to się wydawać przypadkową incentywą, ale im częściej gracz zagląda, tym większa szansa, że zobaczy zbliżającą się wrogą armię czy istotny raport. Z tej racji uznaję to za ukryty element szkoleniowy. Gra jest pełna tego typu cwanego i trudnego w spostrzeżeniu projektowania. Część takich rzeczy powstała tylko dla ludzkiej wygody. Przykładowo, jeżeli zajrzymy do gry na minutę bądź dwie przed końcem ulepszenia, możemy je szybciej skończyć. Nie ma potrzeby gapić się w ekran, bo za wcześnie się zjawiliśmy.

Wspólne starania

Najbardziej innowacyjną funkcją, jaką znalazłem w następcy plemion, jest tryb kooperacyjny. W grze możemy podarować maksymalnie dwóm innym graczom dostęp do naszego królestwa. Będą oni mogli w całości nim sterować, zwyczajnie wybierając je przy logowaniu. Jedyny wymóg to przynależenie do tego samego plemienia. Jest to dużo istotniejsza funkcja, niż mogłoby się wydawać na początku. Jasne, wielu graczy bałoby się pozwolić komuś innemu sterować ich wojskiem i dysponować zasobami. Jednakże Tribal Wars zarówno pierwszy, jak i drugi są grami wymagającymi dużej uwagi. Gdy już się rozbudujemy, zaprzysiężony do plemienia i rozkręcimy w konflikty, to ciągle musimy trzymać rękę na pulsie. Duża część czasowego obciążenia z oryginału jest zażegnana w nowej odsłonie. Zwyczajnie zaczynając grę ze znajomymi, nie musimy się aż tak martwić, że przegapimy krytyczny moment w rozgrywce.

Jeżeli chodzi o system opłat, Tribal Wars 2 jest jedną z tych nieco kłopotliwych gier. Developer też człowiek i nie tworzy gry po to, aby nikogo nie było na nią stać. Pytaniem jest, ile te opłaty będą ogólnikowo wynosić? W tym wypadku ciężko to oszacować. Mamy standardowe premium, które zwiększa wydobywanie zasobów. Wyjątkowo nie jest to niezbędny bonus, bo wynosi mierne 20%. Bardziej problematyczne są jednorazowe bonusy do walk. Są to oddzielne produkty, pośród których znajdziemy 10% do obrażeń wojska, 10% mniejsze straty, czy zabezpieczenie, dzięki któremu jeżeli armia miałaby przegrać, to zamiast tego wróci do domu. Te bonusy wydają mi się wyjątkowo silne w późnej fazie rozgrywki i nie jestem w stanie przewidzieć, ile z nich musiałby zakupić przeciętny gracz. Z tej racji ciężko wydać mi osobisty werdykt nad płatnościami w grze.

W porównaniu do pierwszej części Tribal Wars 2 jest grą przystępniejszą, ładniejszą, wygodniejszą i bardziej skonkretyzowaną. Na swoich własnych dwóch nogach tytuł to czysta gra PvP polegająca na nieustannej wojnie i polityce między zgromadzeniami graczy. To, co robi, robi bardzo dobrze. Dodatkowo mamy możliwość grania nie tylko w przeglądarce, ale również przez telefon. Moje wrażenia są raczej pozytywne, acz polecam tytuł tylko tym, którzy mają z kim do niego dosiąść. Grając samemu, możemy znaleźć obce plemię i kogoś poznać. Jednak dużo łatwiej będzie nam grać z kimś wspólnie od samego początku, kooperacyjnie bądź nie. To tyle z mojej strony, miłej zabawy.